kresy_arch

Не так даўно насамрэч даўно я рабіў грунтоўны артыкул, а затым і пост пра лёс Наваградка ў 1920-я, 1930-я гады з параўнаннем здымкаў міжваеннага і цяперашняга часоў. Для артыкула я выкарыстаў 18 пар фотаздымкаў, але зрабіў я іх трохі больш. Вось цяпер выкладаю невыкарыстаныя фотапараўнанні асобным пастом.


( Працяг +28 ілюстрацыйCollapse )

Размяшчаю ў блогу свой артыкул для tut.by "Новогрудок белорусский и польский. Фотосравнение" у перакладзе на беларускую мову. Дарэчы, у гэтым матэрыяле на тут.баі рэалізавана модная фішачка з паўзункамі з дапамогай якіх можна накладаць новыя фота на старыя, у блогу такога не зробіш:(



Па выніках савецка-польскай вайны і Рыжскага мірнага дагавора 1921 года Беларусь была падзелена на дзве часткі. Заходнія землі адышлі Польшчы, а на тэрыторыі ўсходняй Беларусі ўсталявалася савецкая ўлада. Амаль два дзесяцігоддзі беларусы па абодва бакі ад мяжы жылі ў двух краінах з рознымі эканамічнымі і палітычнымі сістэмамі. Адрозніваліся гэтыя дзяржавы і падыходам да адміністрацыйна-тэрытарыяльнага падзела. Да вайны ў Савецкай Беларусі пастаянна эксперыментавалі з адміністрацыйнымі адзінкамі: да 1924 года карысталіся яшчэ дарэвалюцыйнымі губернямі і паветамі, затым губерні скасавалі і ўвялі акругі, ў 1930 годзе скасавалі і акругі, пакінуўшы толькі раёны, трохі пазней некалькі акругаў у прыгранічных рэгіёнах аднавілі. Толькі ў 1938 годзе на тэрыторыі БССР былі ўведзеныя звыклыя для сучасных беларусаў вобласці. У Польскай Рэспубліцы з самага пачатку пайшлі іншым шляхам - і ўзялі за аснову адміністрацыйнага дзялення краіны традыцыйныя гістарычныя адзінкі: ваяводствы і паветы. Такім чынам, у пачатку 1920-х на картах Другой Рэчы Паспалітай з'явілася Наваградзкае ваяводства, якое выступіла пераемнікам ваяводства, вядомага яшчэ з часоў Вялікага Княства Літоўскага.

Зрэшты, ажыццяўленне тэрытарыяльнага дзялення краіны з апорай на гістарычныя адміністрацыйныя адзінкі не заўсёды можа быць эканамічна мэтазгодным. Некалі багаты горад і цэнтр сярэднявечнага ваяводства можа да найноўшага часу ператварыцца ў правінцыйны гарадок, аддалены ад асноўных гандлёва-эканамічных шляхоў. Так стала і з Наваградкам. У былой сталіцы ВКЛ паводле перапісу 1921 года пражывала ўсяго 6367 чалавек. Наваградак па статусе больш быў падобны на мястэчка чым на горад, але, тым не менш, стаў цэнтрам ваяводства з насельніцтвам каля мільёна чалавек. Пра тое, як змяніўся Наваградак за без малога два дзесяцігоддзі ў статусе ваяводскага цэнтра Польскай Рэспублікі і якія з гэтых змен захаваліся да нашых дзён, чытайце ў гэтым матэрыяле.

( Працяг +36 фотаCollapse )

Посёлок Школьный Столбцовского района расположен недалеко от трассы Р-54 примерно в 20 км южнее г.п. Ивенец и в 40 км севернее Столбцов. Украшением Школьного является  здание костёла Сердца Иисуса межвоенной постройки (1931-1934). Внутри храма похоронены Кароль Незабытовский и его супруга Софья (по матери - Ленская), владельцы здешней усадьбы "Хотово", выступившие инициаторами строительства костёла и ставшие главными спонсорами. А вот от самой усадьбы Ленских/Незабытовских мало чего сохранилось, разве что несколько хозпостроек, находящихся сегодня в ведении Хотовского спиртзавода, филиала ОАО "Кристалл".



( Смотреть!Collapse )

Деревня Налибоки Столбцовского района, давшая название известному заповеднику "Налибокская пуща" и водке, и марафону, находится в 10 километрах северо-западнее агрогородка Деревное, примерно на равном удалении от Ивенца (30 км) и Столбцов (35 км). Самым удивительным для меня стало то, что согласно всем дорожным знакам в посёлке и обнаруженным табличкам населённый пункт называется "НалибАки" и если это правда, то это прям какая-то сенсация выходит))



На юго-западной окраине деревни находится здание костёла Вознесения девы Марии межвоенной постройки, а также старое христианское кладбище. Фотографии под катом
( Смотреть!Collapse )

Выкладаю ў блогу артыкул, які тыдзень таму выходзіў на TUT.BY "10 храмаў, пабудаваных на захадзе Беларусі ў міжваенны час"


У першай палове ХХ ст. Беларусь была падзелена на две часткі. Захад краіны па выніках Савецка-Польскай вайны апынуўся ў складзе Другой Рэчы Паспалітай. На ўсходзе паўстала Савецкая Беларусь, якая ўваходзіла ў склад СССР. Два міжваенных дзесяцігодзі беларусы па абодва бакі мяжы жылі ў розных эканамічных і палітычных сістэмах. Да таго ж стаўленне ўлад да рэлігіі ў гэтых двух частках Беларусі было дыяметральна супрацьлеглым. Калі на ўсходзе існуючыя храмы зачыняліся, пераўтвараліся ў склады, клубы, спартовыя залі ці ўвогуле разбураліся, то на захадзе храмавае будаўніцтва не спынялася. За два дзесяцігодзі ў заходняй частцы Беларусі было ўзведзена некалькі дзясяткаў храмаў розных канфесій ў самых разнастайных архітэктурных стылях. Шмат з пабудаванага ў тыя гады захавалася да нашага часу.

( Глянуць на 10 храмаўCollapse )

Івано-Франківськ ніколи не був моїм улюбленим містом. Передусім, через велику кількість конструктивізму і недоречних сучасних вкраплень в історичну забудову. Але цьогорічне відвідання на запрошення новообраного міського голови Руслана Марцінківа заставило полюбити його більше. Чи то дійсно за останні декілька років місто стало більш привабливим, чи то я побачив тут багато того, чого не бачив раніше. В сьогоднішній розповіді - підбірка з моїх чотирьох відвідань Франківська.


( Відомий і невідомий СтаніславівCollapse )

 
Сентябрьская поездка на Карпаты ознаменовалась для меня не только тем, что я наконец побывал на Гутин-Томнатике и Ребре и тем самым "закрыл" все 6 украинских двухтысячников... Был еще один своего рода личный рекорд - ночевка на вершине двухтысячника - Піп-Іван (Чорногора) 2028м, которую мы осуществили вместе с Вашковым Андреем и Ивченко Дмитрием. Чорногора славится руинами обсерватории, которые видны чуть ли не с самого Свидовецкого хребта...



Здесь я уже бывал в 2008-ом (правда без ночевки), а вот мои попутчики были тут впервые...


( СМОТРЕТЬ ФОТО!Collapse )